Ze verontschuldigt zich eigenlijk direct voor haar verlangen. Onbewust houdt ze zichzelf tegen om echt te gaan staan voor haar bedrijf en er wat van te maken. Het nederige en dankbare stemmetje in haar is een groot goed maar voert nu wel iets te hardnekkig de boventoon. Deze mooie dame heeft last van “geluk-schaamte”.
Geluk-schaamte
Ik weet niet of het een officiële term is maar ik vind het er wel een mooi woord voor. Wat mij betreft staat het voor:
1.Je inhouden iets te doen of vertellen omdat je bang bent opschepperig over te komen.
2. Je inhouden iets te doen of vertellen omdat er anderen zijn die dit niet kunnen of hebben en je dat dan sneu vindt.
3. Je tegen laten houden om het nog fijner, mooier en beter te hebben omdat je vindt dat je het al heel goed hebt en dus vooral tevreden moet zijn (deze gaat heel goed samen met nr. 2).
Diep van binnen gaat dit allemaal over de angst voor afwijzing. We willen er bij blijven horen en als we excelleren of andere dingen doen dan de gemiddelde mens om ons heen dan vrezen we dat we er niet meer bij horen.
Maar als de mensen om jou heen je niet meer waarderen om wie je puur en in essentie bent en je dus ook niet gunnen om te groeien en te leven op jouw manier…..wie zijn die mensen dan eigenlijk voor jou?
Zelfsabotage
Daarnaast saboteren we ook vaak ons geluk omdat we bang zijn het niet vast te kunnen houden of blijven waar maken. Dit wordt gevoed door oude overtuigingen. Gemiddeld wordt zo’n 95% van ons gedrag nl. gestuurd door overtuigingen en gewoonten die in ons onderbewustzijn zijn geprogrammeerd. Die programmering is ontstaan in het verleden en meestal ook onder invloed van anderen of door bijzondere ervaringen. We sturen dus maar ongeveer 5 % van ons gedrag met ons vrije gevoel en huidige bewustzijn.
Dat saboteren doe je dan onbewust door het creëren van (kleine of grote) persoonlijke drama’s die je tegenhouden om vol te genieten van de momenten van succes, overvloed of geluk. Na een behaald succes ben je eerst heel blij om vervolgens ’s avonds in bed al te denken…”oh maar alles wat ik hierna nog ga doen, zal nooit weer zo goed kunnen zijn”. Of na een leuk feestje waar je helemaal blij van terug komt toch ineens ruzie maken met je partner.
De vrouw die ik spreek is pittig ziek geweest maar is daar goed uit gekomen. Ze kent echter ook mensen voor wie dat niet zo was en dat maakt dat er in haar het sabotage stemmetje de boventoon kan voeren. “Je leeft nog dus daar mag je blij mee zijn, is het dan nodig dat je nog meer wil?”
Een ander wordt niet beter of gelukkiger als jij ongelukkig bent of stil staat.
Persoonlijk ben ik ontzettend dankbaar voor het mooie leven wat ik samen met mijn man heb opgebouwd. Natuurlijk door hard werken, risico’s nemen en keuzes maken. Op twee hele fijne plekken mogen wonen en het werk zo kunnen doen zoals ik dat het allerfijnst vind, is natuurlijk een enorme rijkdom die niet iedereen ervaart. Ik heb dan ook best wel eens last gehad van “geluk-schaamte” en dan met name om reden 1 en 2.
Inmiddels weet ik dat dit komt door een overtuiging die in het verre verleden is gezaaid. Mijn ouders hadden het vroeger financieel niet ruim en hebben echt flink moeten sappelen tot dat er betere tijden aanbraken. Ook zij werkten altijd hard maar kregen niet gelijk het leven wat ze graag wilden. Hard werken is dus geen garantie voor geluk (en geluk betekent voor iedereen wat anders). Ik hoorde regelmatig de zin “wie het breed heeft, laat het breed hangen”. In mijn oren klonk dat toen (en nog) zeer afkeurend. Iets wat natuurlijk niet bewust mijn kant op is gegooid maar een soort bescherming werd voor mijn ouders op momenten dat ze het er moeilijk mee hadden.
Toch werd dat zinnetje wel een tentakeltje wat mij best ver in mijn pleasende volwassen leven tegen hield oprecht te genieten van mijn geluk. Na mijn burn out leerde ik de rol van pleaser los laten. En mede door mijn opleiding tot Acceptance and Commitment (ACT) coach leerde ik hier anders naar te kijken e n kon ik dat stukje weer terug geven aan mijn ouders.
Ik leef mijn leven nú en doe dat zo authentiek en eerlijk mogelijk. Tegelijk weet ik dat ik mezelf niet “kleiner of minder” hoef te houden omdat anderen hun eigen keuzes maken of anders uitgedaagd worden. De ander krijgt zijn droomleven niet in de schoot geworpen doordat ik niet mijn meest waardevolle leven leef. Daar heeft hij of zij zelf voor te zorgen.
Mijn coachee mag dus samen met mij aan de slag met háár overtuigingen zodat ze juist nu ze volop in het leven staat ook écht doet wat haar blij en gelukkig maakt. Met geluk-schaamte en zich klein houden, roept ze anderen niet terug tot leven en krijgen nabestaanden geen gelukkiger leven. Dat is namelijk niet aan haar en aan niemand van ons. Ik geloof namelijk dat nagenoeg iedereen bij machte is om binnen de mogelijkheden die je hebt, je fijnste leven te creëren. Op z’n minst ligt die verantwoordelijkheid altijd bij jezelf.
Hoe is dat voor jou?
Met al mijn kennis over het doorbreken van gedachten- en gedragspatronen ben ik blij dat ik al heel wat vrouwen heb mogen begeleiden naar hun favoriete leven zonder geluk-schaamte. Is dit een patroon wat jij herkent en ben je er nu wel klaar mee? Stuur me dan gerust een berichtje of bel me. Wie weet kan ik jou ook losweken van geluk-schaamte en je begeleiden op je pad naar een waardevol prachtig, ontspannen leven. Want dat verdient iedereen!